تاریخچه

از ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد، انسان ها از آفت کش ها برای محافظت از محصولات خود استفاده کرده اند. اولین سم شناخته شده، گرد و غبار سولفید اولیه است که در سومر باستان حدود ۴۵۰۰ سال پیش در بین النهرین باستان مورد استفاده قرار گرفت. RigVeda، که حدود ۴۰۰۰ ساله است، اشاره به استفاده از گیاهان سمی برای کنترل آفات دارد. تا قرن ۱۵، مواد شیمیایی سمی مانند آرسنیک، جیوه و سرب به محصولات زراعی برای کشتن آفات اضافه می شد. در قرن هفدهم، سولفات نیکوتین از برگ توتون و تنباکو برای استفاده به عنوان حشره کش استخراج شد. قرن نوزدهم، شاهد معرفی دو آفت کش طبیعی دیگر، Pyrethrum، که از گل داوودی و Rotenone که از  ریشه های سبزیجات گرمسیری استخراج شده بودندو تا دهه ۱۹۵۰ آفت کش های بر پایه آرسنیک برتری داشتند. پل مولر کشف کرد که DDT یک حشره کش بسیار موثر است. Organochlorine  ها مانند DDT غالب بودند، اما در سال ۱۹۷۵ توسط ارگانوفسفره ها و کربامات در ایالات متحده جایگزین شدند. از آن زمان به بعد، ترکیبات پریترین به حشره کش غالب تبدیل شدند.